--- පමාව ---

සිහින් දිගු නෙත් යුගල

අක් ඹමරු වන් කෙස් කළඹ

ශ්වේත ගණ ජවි වර්ණ

මන කැළඹි වත කමළ

කොහිද හිටිවන ගියේ ඒ රුව

මා නෙත් .... මා සිත් ....

සිව්දෙස පීරා සිව්දෙස විමසා...

සොයයි ඒ රුව... උමතුව...

නුඹ නුදුටු මා සිත...

නුඹ නොකියවු මා සිත...

කෙසේ නම් පහදම්ද ...

එහි හරය නුඹ හට

දැනුනි මට ... හැගුනි මට...

පමා වැඩි බව...එය පැහැදුමට...

නමුදු ම සිත.. නොමැත කිසිවිට

ළැදි ...එය පිළිගැනුමට ...


By: Lucky(iljayas@gmail.com)